بررسی شیوع سرمی عفونت مایکوپلاسما گالی سپتیکوم و چند عامل موثر بر آن، در مزارع جوجه گوشتی استان اردبیل

مایکوپلاسموز یکی از بیماریهای مهم ماکیان و بوقلمون است که خسارات اقتصادی زیادی به صنعت طیور وارد می‌نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان شیوع سرمی آلودگی به مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم(mg) و تعیین چند عامل موثر بر آن، در گله‌های جوجه گوشتی استان اردبیل در طی سال‌های 1391 الی 1392 بود. بدین منظور،20 نمونه خون به صورت تصادفی از هر 36 مرغداری جوجه گوشتی در پایان دوره پرورشی و در محل کشتارگاه اخذ گردید. نمونه‌ها سریعا به آزمایشگاه ارسال و پس از جداسازی سرم نمونه‌ها، از آزمایش‌های آگلوتیناسیون سریع سرم (rsa) والیزا برای بررسی میزان آلودگی استفاده شد. از مجموع 720 نمونه سرم اخذ شده، در آزمایش rsa، 3/30 درصد نمونه‌ها و در آزمایش الیزا 7/19 درصد نمونه‌ها mg مثبت بودند. حساسیت، ویژگی و همبستگی آزمون rsa در مقایسه با روش الیزا در این مطالعه به ترتیب 100 درصد، 4/88 درصد و 546/0- بود. از نظر آلودگی سرمی به مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم در فصول مختلف سال، بیشترین میزان شیوع با اختلاف معنی‌داری (001/0 > p) نسبت به سایر فصول مربوط به زمستان بود. بیشترین میزان شیوع mg در مرغان و گله‌های با ظرفیت بالای 20000 قطعه و کمترین آنها در خروس‌ها و گله‌های کمتر از 5000 قطعه مشاهده گردید. در مقایسه شیوع سرمی مایکوپلاسما گالی‌سپتیکوم در مناطق مختلف جعرافیایی، مناطق متراکم نمین بطور معنی‌دار (001/0 > p). بیشترین میزان آلودگی را داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان آلودگی سرمی به مایکوپلاسما گالی سپتیکوم در جوجه‌های گوشتی استان اردبیل نسبتا بالا می‌باشد. لذا رعایت اصول بهداشتی، امنیت زیستی، ظرفیت و تراکم استاندارد مزارع در کنترل این بیماری بسیار حایز اهمیت است.