بررسی اثرات نالوکسان بر تغییرات هیستولوژیک و مورفومتریک بیضه در اثر تجویز مورفین در موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار

هدف از این مطالعه بررسی اثر مورفین و نالوکسان بر روی تغییرات هیستومورفومتریک بیضه موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار بود. 15 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند : 1- گروه کنترل. 2- گروه آزمایشی مورفین (مورفین به میزان5 میلی گرم بر کیلوگرم برای 30 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند). 3- گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان (مورفین به میزان5 میلی‌گرم بر کیلوگرم برای 30 روز به صورت داخل صفاقی و در روز 30 یک دوز نالوکسان به میزان 2 میلی گرم بر کیلوگرم دریافت کردند. ده روز بعد از پایان آزمایش، نمونه‌ها در روز چهل گرفته شد. نتایج نشان داد که ضخامت دیواره لوله‌های اسپرم‌ساز و وزن بیضه‌ها در گروه آزمایشی مورفین کاهش معنی‌داری داشته است (05/0 ≥ p). هم چنین، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین کاهش یافته بود. بعلاوه، ضخامت دیواره لوله‌های اسپرم‌ساز، وزن بیضه‌‌ها و تعداد سلول‌های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان نسبت به گروه آزمایشی مورفین افزایش یافته بود، اما افزایش تعداد سلول‌های اسپرماتوژنیک در گروه آزمایشی مورفین-نالوکسان نسبت به گروه آزمایشی مورفین فاقد اختلاف معنی‌دار بود (05/0 ≤ p). به طور کلی می‌توان نتیجه‌گیری کرد که مورفین می‌تواند فعالیت جنسی، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنیک، ضخامت دیواره لوله‌های اسپرم ساز و وزن بیضه‌ها را کاهش دهد اما نالوکسان می‌تواند این کاهش را بهبود بخشد.