بررسی سرواپیدمیولوژیک بروسلوز در جمعیت گوسفند و بز استان مازندران طی سالهای 1385 تا 1389

به?منظور بررسی شیوع سرمی و تعیین کانون اشاعه بیماری بروسلوز در جمعیت دامی مناطق مختلف استان مازندران، در مدت پنج سال (1389- 1385)، از 4845 راس گوسفند و بز شهرستان?های مختلف استان خون?گیری? به?عمل آمد. با توجه به شرایط اقلیمی، تراکم و پراکندگی جمعیت دامی استان، اطلاعات مربوط به دامدارانی که به?دلیل بروز بیماری و یا عوارض ناشی از آن در دام جهت تشخیص، مداوا و یا دریافت غرامت به شبکه?های دامپزشکی شهرستان?های مختلف استان مراجعه کرده بودند، جمع?آوری و از همه دام?های بیمار و به?صورت تصادفی از دیگر دام?های موجود در اطراف کانون آلودگی، نمونه خون اخذ شد. پس از جداسازی سرم، آزمایش رزبنگال به?عنوان آزمون اولیه تشخیصی بر روی تمام نمونه?ها انجام و سپس جهت تشخیص قطعی بیماری، آزمایشات رایت و دو مرکاپتواتانول بر روی سرم?های مثبت انجام شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد تعداد 457 نمونه و یا به طور میانگین 44/9 درصد از کل سرم?های آزمایش شده، در تست تکمیلی مثبت می باشند. در بین مناطق مختلف استان، شهرستان ساری با 35/15 درصد آلودگی، بیشترین میزان دام حامل را به خود اختصاص داده و کانون اصلی شیوع بیماری در استان می?باشد. شهرستان?های نور، نوشهر- چالوس و بابل هم به?ترتیب با 09/14 ، 02/13 و 01/12 درصد در رتبه?های بعدی آلودگی قرار داشته و البته در این مدت، شهرستان جویبار حداقل آلودگی (84/0 درصد) را داشته است. به?نظر می رسد بالا بردن سطح آگاهی دامداران و جلوگیری از واردات و کشتار غیر مجاز دام آلوده، پوشش کامل واکسیناسیون و مطالعه اثر بخشی آن در حیوانات تلقیح شده، نقش بسزایی در پیشگیری و کنترل این بیماری در جمعیت دامی استان ایفا نماید.