اثرات دوره های گرسنگی کوتاه مدت بر ترکیب لاشه بچه تاس ماهیان سیبری (Acipenser Baeri)

ماهیان ممکن است دوره های گرسنگی را در طبیعت (همچون مهاجرت های فصلی و تولیدمثل) و همچنین تحت شرایط پرورشی (استرس های غیر قابل پیش بینی از جمله حمل ونقل، رقم بندی) تجربه کنند. با توجه به نقش اساسی دوره های گرسنگی بر ترکیب بیوشیمیایی بدن، مطالعه حاضر در پاییز 1388 در انستیتو تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری انجام پذیرفت. پس از 1 ماه سازگاری تعداد 240 قطعه ماهی با میانگین وزنی 89/0± 26/19 گرم در قالب طرح کاملاً تصادفی در بین 12 تانک 500 لیتری توزیع شدند. گروه شاهد در تمام مدت آزمایش تا حد سیری تغذیه شد و سایر تیمارها به ترتیب 2، 4 و 8 روز گرسنگی را تجربه کردند. در پایان دوره های گرسنگی نمونه ها از هریک تیمارها برای اندازه گیری میزان رطوبت، خاکستر،پروتیین، چربی، فیبر، کربوهیدرات و انرژی جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که دوره های کوتاه مدت گرسنگی هیچ اثر معنی داری (0.05 < p) بر میزان رطوبت، خاکستر، فیبر و کربوهیدرات لاشه در تیمارهای مختلف نداشت. میزان پروتیین لاشه در تیمار 2 روز گرسنگی به طور معنی داری(0.05 > p) کمتر از گروه شاهد بود. میزان چربی لاشه در تیمار 2 روز گرسنگی به طور معنی داری (0.05 > p) بالاتر از تیمارهای 4 روز و 8 روز گرسنگی بود. همچنین از نظر میزان انرژی بین تیمار 8 روز گرسنگی با تیمار شاهد اختلاف معنی داری (0.05 > p)مشاهده شد. به طور کلی تحقیق حاضر نشان داد که تاس ماهی سیبری توانسته است با دوره های گرسنگی کوتاه مدت سازش پیدا کند و بدن این ماهیان از طریق روش های بیولوژیکی و فیزیولوژیکی بیشترین تلاش خود را برای خنثی کردن اثرات گرسنگی بر روی ترکیب بیوشیمیایی بدن انجام دادند.