نگاهی به ایمونولوژی و واکسن های تولید شده بر علیه تیلریوز گاوی

تیلریوز گرمسیری بیماری انگلی ناشی از عفونت سلول های میلوییدی (منوسیت و ماکروفاژ) و لمفوییدی (لمفوسیتهای b) به تک یاخته تیلریا آنولاتا بوده و در مرحله ای موجب آلودگی گلبول های قرمز خون نیز می شود. بیماری بوسیله کنه های جنس هیالوما منتقل شده و موجب عوارض گسترده ای از تب و کم خونی مختصر تا درگیری شدید اعضا لمفاوی بدن شده که می تواند در نژادهای حساس تلفاتی نیز بهمراه داشته باشد. با توجه به زندگی اجباری درون سلولی تک یاخته، سیستم ایمنی سلولی تنها بازوی موثر و محافظت کننده بدن در برابر تیلریا می باشد و ایمنی هومورال با تولید آنتی بادی های اختصاصی بر علیه اشکال اسپوروزوایت و مروزوایتهای آزاد تنها قادر به کاهش قدرت عفونت زایی تیلریا می باشد. در مقابل، پاسخ ایمنی سلولی با فعالیت مجموعه ای از سلول های t، nkc و ماکروفاژها و مشتقات آنها نظیر اینترفرون گاما و ?-وtnf و بخصوص لمفوسیتهای t cd8+ بخوبی در برابر شیزونت درون سلولی و سلولهای آلوده به تیلریا پاسخ داده و موجب مرگ سلولهای آلوده می شوند و با تولید خاطره ایمنی از بروز دوباره بیماری جلوگیری بعمل می آورد. البته نقش ایمنی طبیعی یا ذاتی همچون عوامل مکمل و سلول های بیگانه خوار، بخصوص در مراحل اولیه عفونت از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به حضور تیلریا و کنه ناقل بیماری در ایران و از طرفی وجود آلودگی در حیوانات اهلی و وحشی حامل تک یاخته که موجب بومی کردن بیماری شده اند تلاشهایی بمنظور تولید واکسن در بسیاری از کشورها منجمله ایران صورت گرفته است. واکسنهای نوترکیب متنوعی بر علیه آنتی ژنهای مربوط به مراحل مروزوایت و اسپوروزوایت بصورت آزمایشی تهیه شده است که در بررسی های صحرایی موفقیت هایی نسبی بهمراه داشته اند. در حال حاضر واکسن زنده تخفیف حدت یافته تیلریا آنولاتا با فناوری کشت سلول های آلوده به شیزونت، قدرت محافظت کنندگی و پاسخ ctl قوی که دارد براساس تجربیات نزدیک به چهار دهه واکسیناسیون ملی در ایران و همچنین توصیه مراکز بین المللی نظیر oie و fao جهت ایمن سازی فعال گاوهای نژاد حساس و دو رگ بهترین گزینه می باشد.