مقایسه روش های آزمایشگاهی IVF و Piezo-ICSI از نظر تکوین جنین در موش NMRI غیر همخون

برای انجام لقاح آزمایشگاهی ivf ، از 20 سرموش ماده نژاد غیرهمخون nmri پس از ازدیاد تخمک گذاری، 435 اووسیت در محیط m2 حاوی 4 درصد bsa جمع آوری شد که 85 درصد (370=n) از آن ها در فاز mii بودند. تعداد 332 اووسیت در قطرک های محیط t6 حاوی 4 درصد bsa در مجاورت اسپرم های اپیدیدیمی در انکوباتور قرارگرفتند. میزان لقاح اووسیت ها 8/79 درصد (265=n) مشاهده و ثبت گردید که 5/27 درصد (73=n) از این سلول های لقاح یافته به مرحله جنینی مورولا، 8/20 درصد (55=n) به مرحله جنینی بلاستوسیت رسیدند برای انجام پیزو -icsi -piezo) icsi)، نیز از 20 سر موش ماده نژاد nmri سوپر اووله شده، استفاده شد. تعداد 355 اووسیت در محیط m2 حاوی 4 درصد bsa جمع آوری شدند. ارزیابی ها نشان داد 83 درصد (295=n) از اووسیت ها در فاز mii بودند. با استفاده از دستگاه میکرو انجکشن پیزو، اسپرم های اپیدیدیمی به داخل سیتوپلاسم 213 اووسیت فاز mii تزریق و سپس اووسیت ها انکوبه شدند. مشاهدات نشان داد (133=n) 4/62 درصد از اووسیت ها پس از ریز تزریقی لقاح یافتند و 14 درصد (30=n) منحط شدند. 39 درصد (52=n) از سلول های لقاح یافته به مرحله مورولا، و 8/12 درصد (17=n) به مرحله بلاستوسیت در محیط آزمایشگاه رسیدند. در این مطالعه، میزان باروری سلول های جنسی، رشد و بقای جنین های تولید شده در محیط آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می دهند که با استفاده از تکنیک لقاح آزمایشگاهی (ivf) در موش آزمایشگاهی غیرهمخون- متعارف در شرایط معمول، میزان لقاح آزمایشگاهی افزایش یافته و جنین های آزمایشگاهی با کیفیت وکمیت بهتری تولید می شوند ضمن آنکه روشی آسان تر و مقرون به صرفه تر از روش میکرواینجکشن پیزو -icsi است. بطور کلی پیشنهاد می شود در انجام تحقیقات از موش آزمایشگاهی غیر همخون nmri که در شرایط متعارف به آسانی قابل تکثیر و نگهداری می باشند، برای دریافت تخمک و تولید جنین در فناوری باروری یاری شده (assisted reproduction technology) استفاده گردد.