بررسی نقش کود شیمیایی و آلی بر میزان آلودگی به انگل لرنه آ در یک مزرعه پرورشی کپورماهیان در استان گیلان

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر کود شیمیایی و مخلوط کود شیمیایی و آلی بر میزان آلودگی به انگل لرنه آ در کپور ماهیان پرورشی در دو تیمار و سه تکرار (در هر تیمار) در سال 1384 در 6 استخر یک هکتاری در یک مزرعه پرورش کپورماهیان انجام گرفت. در تیمار اول تنها از کود شیمیایی و در تیمار دوم از مخلوط کود شیمیایی و آلی استفاده گردید و بقیه عوامل پرورشی و مدیریتی از جمله تعداد و وزن اولیه ماهیان در دو تیمار، میزان آب ورودی و غیره با هم برابر بودند. در پایان آزمایش اختلاف معنی داری از لحاظ وزن نهایی ماهیان بین دو تیمار وجود نداشت (05/0 < p). علی رغم این موضوع، ماهیان کپور علفخوار تیمار اول میزان وزن کمتری (در حدود 34 درصد) را نسبت به ماهیان کپور علفخوار تیمار دوم از خود نشان دادند (05/0 < p). بررسی میزان آلودگی به انگل لرنه آ نشان داد که حساس ترین ماهی به این انگل، ماهی کپور علفخوار می باشد که از لحاظ آلودگی و تعداد انگل در هر ماهی، اختلاف معنی دار را نسبت به سه گونه دیگر از خود نشان داد (05/0 < p)، در صورتی که بین سایر ماهیان از لحاظ آلودگی اختلاف معنی دار دیده نشد (05/0 > p). مقایسه ماهیان کپور علفخوار آلوده به انگل و تعداد انگل در هر ماهی بین دو تیمار، مشخص نمود که تعداد ماهیان کپور علفخوار آلوده و تعداد انگل در هر ماهی در تیمار اول که فقط از کود شیمیایی استفاده شده بود، به شکل معنی داری بیشتر از تیمار دوم بود (05/0 > p). این پدیده را می توان در تیمار اول در سرعت عملکرد بالای کودهای شیمیایی در شکوفایی جلبک ها که منبع غذایی کوپه پود ها هستند و در نتیجه رشد سریع تر مراحل کوپه پودی انگل لرنه آ (و مراحل سیکلوپسی و انگلی لرنه آ) و نیز به هم خوردن تعادل بیولوژیکی جمعیت زیوپلانکتون ها و غالب شدن زیوپلانکتون های شکارچی (سیکلوپس های درنده) که از مراحل کوپه پودی انگل لرنه آ تغذیه می کنند در تیمار دوم دانست. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با مدیریت کوددهی می توان جمعیت انگل لرنه آ را تا حد قابل توجهی کنترل نمود.