تاثیر سلنیوم و بی کربنات سدیم بر صفات بیوشیمیایی خون، عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی

پاسخ جوجه های گوشتی نگهداری شده در شرایط تنش گرمایی به مکمل های سلنیوم و بی کربنات سدیم در یک آزمایش با استفاده از 216 قطعه جوجه ی نر سویه تجاری راس بررسی شد. جوجه ها تا 28 روزگی در شرایط یکسان نگهداری و تغذیه شدند و سپس بطور تصادفی به قفس های سه طبقه استاندارد منتقل و تا 42 روزگی در شرایط تنش گرمایی (دمای 35 درجه سانتی گراد، به مدت 7 ساعت در روز) نگهداشته شدند. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با روش فاکتوریل 3×2 (دو سطح صفر و 3/0 میلی گرم سلنومتیونین و سه سطح صفر، 3 و 6 گرم بی کربنات سدیم ) اجرا شد. جیره ها در فاصله زمانی 28 تا 42 روزگی به جوجه ها تغذیه شدند. نتایج نشان داد که غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی خون شامل گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز بطور معنی داری (05/0 > p) تحت تاثیر مصرف سلنومتیونین قرار گرفت. مکمل سازی جیره ها با سلنیوم یا بی کربنات سدیم، غلظت تری گلیسرید خون را کاهش و پروتیین کل خون را افزایش داد (05/0 > p). نتایج نشان داد که افزودن بی کربنات به جیره ها، ضریب تبدیل خوراک را بطور معنی داری (05/0 > p) کاهش داد، اما سلنومتیونین اثری بر ضریب تبدیل نداشت. بازده لاشه و وزن نسبی سینه و ران ها تحت تاثیر افزدون بی کربنات سدیم به جیره ها بطور معنی داری (05/0 > p) افزایش یافت. سلنومتیونین به طور معنی داری (05/0 > p) درصد چربی شکمی و وزن نسبی کبد را کاهش داد. براساس نتایج به دست آمده می توان گفت که افزودن سلنومتیونین و بی کربنات سدیم به جیره جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی، اثرات سودمندی بر صفات بیوشیمایی خون و عملکرد آنها دارد.