بررسی اثر فلز جیوه بر بافت کبدی ماهی کُلمه Rutilus rutilus دریای خزر در شرایط آزمایشگاهی

با توجه به اینکه جیوه جز یکی از آلاینده های مخرب و مضر محسوب می شود و می تواند اثرات بسیار نامطلوبی بر بافت موجودات زنده داشته باشد به همین منظور جهت مشاهده میزان تغییرات بافتی این آلاینده در غلظت های مختلف در شرایط ازمایشگاهی روی ماهی کُلمه (rutilus rutilus) در این تحقیق سعی شد تاثیر غلظت های مختلف جیوه به عنوان ماده آلاینده بر بافت کبدی ماهی کُلمه مورد بررسی قرار گیرد. گونه ماهی کُلمه (rutilus rutilus) از ایستگاه تحقیقات شیلات روستای قره سو واقع در بندر ترکمن تهیه و به آزمایشگاه منتقل گردید. بعد از نگهداری نمونه ها در آکواریوم ذخیره آن ها به مدت 48 ، 96 و 144 ساعت در معرض غلظت های 10 ، 30 و 50 میکرو گرم بر لیتر جیوه قرار داده شدند. نمونه ها در زمان های ذکر شده، از آکواریوم های شاهد و تیمار خارج سپس بافت های کبدی آن ها جهت تعیین آسیب های بافتی استخراج شدند. لام های آماده شده پس از رنگ آمیزی با عدسی 10 و 40 میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. آسیب های بافتی از قبیل تورم ابری، آتروفی، نکروز، تغییر شکل، پرخونی، تغییر شکل هسته ای، تراکم هسته ای، افزایش فاصله سینوزوییدی و غیره در بافت کبدی ماهیانی که در معرض غلظت های مختلف جیوه قرار داشتند، مشاهده شد. به این صورت که در غلظت 10 میکرو گرم بر لیتر جیوه حداقل آسیب بافتی مشاهده شد ولی با افزایش زمان در غلظت های 30 و 50 میکرو گرم بر لیتر جیوه حداکثر آسیب بافتی مشاهده شد.