توانایی تنظیم یونی– اسمزی و تحمل شوری در بچه تاسماهی ایرانی Acipenser persicus (Borodin, 1897)

توانایی تنظیم یونی_اسمزی و تحمل شوری بچه تاسماهی ایرانی در اندازه و سنین مختلف به تعداد 90 عدد در هر تیمار در آب شیرین (‰5/0 > )، مصبی (‰5/9) و لب شور دریای خزر (‰5/12) مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان مستقیماً از آب شیرین به آب مصبی و لب شور انتقال داده شدند. امکان کنش جریان تنظیم یونی _ اسمزی روی چند شاخص مهم، در پایان 168 ساعت سازش با آب لب شور دریای خزر، آزمایش گردید. مرگ و میر (بیش از 50 درصد) در آب لب شور دریای خزر در گروه های مختلف مشاهده گردید. سطوح اسمولاریته و غلظت یون ها (na+، k+، ca+2 و mg+2) در پلاسما تعیین شد. در همه گروه ها روند افزایشی سطوح یونی و اسمولاریته مشاهده گردید (05/0 > p). سطوح وظایف مکانیسم هموستازی یونی و اسمزی در تمام گروه ها مشابه، اما در شوری های مختلف متفاوت بود (05/0 > p). تفاوت معنا داری بین غلظت یون سدیم در آب مصبی و دریای خزر مشاهده شد (05/0 > p). غلظت یون های سدیم و کلسیم پلاسما نسبت به آب مصبی و شیرین بیشتر ، اما نسبت به آب لب شور دریای خزر کمتر بوده است. به هر حال اسمولاریته و مقادیر یون های پلاسما در پایان آزمایش به سطح مقادیراولیه در آب شیرین بازنگشت و نشان داد که فرآیند تنظیم یونی- اسمزی سبب تغییرات فیزیولوژیک در این گونه شده است.