اثرات پروبیوتیک و اسیدهای آلی بر عملکرد برخی فراسنجه های خونی و عیار پادتن سرمی علیه واکسن های ویروسی در جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثرات پروبیوتیک و اسیدهای آلی بر عملکرد، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به ازای هر تیمار انجام شد. در این آزمایش 240 قطعه جوجه یک روزه گوشتی سویه راس 308 به صورت 15 قطعه مخلوط از دو جنس در هر تکرار (پن) قرار داده شدند. تیمارها شامل 1- جیره پایه فاقد افزودنی (شاهد)؛ 2- جیره پایه به علاوه 1/0 درصد پروتکسین؛ 3- جیره پایه به علاوه 3/0 درصد سالکیل و 4- جیره پایه به علاوه 1/0 درصد پروتکسین به همراه 3/0 درصد سالکیل بود، که تا پایان 42 روزگی آب و خوراک به صورت آزاد در اختیار پرندگان قرار داشت. میزان خوراک مصرفی و اضافه وزن جوجه های هر تکرار به صورت هفتگی محاسبه و جهت تعیین عیار پادتن، طی 2 مرحله، از سیاهرگ بال پرنده خونگ یری شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد در کل دوره پرورش، استفاده از پروتکسین و سالکیل اثر معنی داری بر عملکرد و خصوصیاتی همچون درصد لاشه، سینه، ران، سنگدان و روده باریک پرنده داشت. مصرف همزمان پروتکسین و سالکیل موجب بهترین ضریب تبدیل در میان همه جیره های آزمایشی شد و بیشترین تاثیر را بر درصد وزنی لاشه و اندام گوارشی داشت. همچنین در میان تیمارها جیره حاوی پروتکسین اثرات معنی داری بر کاهش میزان کلسترول و تری گلیسرید خون داشت. درصد هتروفیل ها در پرندگانی که از جیره حاوی پروتکسین بهمراه سالکیل استفاده کرده بودند، کاهش معنی داری داشت ولی در مقابل، درصد لنفوسیت ها در آنها بیشتر بود. بالاترین عیار پادتن نیوکاسل و گامبورو در جیره حاوی پروتکسین به همراه سالکیل و بیشترین عیار پادتن برونشیت در جیره حاوی پروتکسین مشاهده شد. به طور کلی می توان نتیجه گرفت با دست کاری میکروارگانیسم های دستگاه گوارش و ایجاد تعادل میکروبی مناسب در این اندام، از طریق مصرف جداگانه و یا همزمان پروتکسین و سالکیل، می توان عملکرد و پاسخ ایمنی پرنده را به نحو مطلوبی بهبود بخشید.