مروری بر آغاز و مدت زمان دفع ویروس‌های آنفلوانزای پرندگان در گونه‌های مختلف پرندگان

آنفلوآنزای پرندگان یک بیماری بسیار واگیردار با اهمیت اقتصادی و بهداشت عمومی میباشد که منشا خسارات اقتصادی فراوان در سطح جهان می‌باشد. ویروس‌های آنفلوآنزای پرندگان بطور طبیعی تعداد زیادی از پرندگان وحشی و اهلی را درگیر می نماید. پرندگان وحشی آبزی (اردکها، غازها، و قوها) و پرندگان ساحلی به عنوان مخازن اصلی ویروسهای آنفلوانزا مطرح هستند. ویروس های آنفلوآنزا از طریق ترشحات تنفسی و مدفوع دفع می‌گردند. ویروسهای فوق حاد در بدن طیور سیستمیک شده و در گوشت طیور و تخم مرغ نیز قابل شناسایی می‌باشند. دفع ویروس یک روز بعد از تلقیح، در گوشت و سه روز بعد در تخم مرغ قابل ردیابی هستند. در مطالعات تجربی، دفع ویروسهای آنفلوانزای فوق حاد و کم حدت در مدفوع و ترشحات تنفسی یک تا دو روز بعد از تلقیح آغاز میشود و تا چندین روز ادامه می یابد که این دوره‌های دفع ویروس در پرندگان مختلف، متفاوت می‌باشد. دوره عفونت‌زایی در طیور مبتلا به ویروس‌های آنفلوآنزای کم حدت نسبت به ویروس‌های آنفلوآنزای فوق حاد، طولانی‌تر بوده و میزان دفع ویروس در آنها بیشتر می‌باشد. با توجه به مطالعات صورت گرفته در خصوص مقدار و نحوه دفع ویروس در پرندگان مختلف، عقاید متفاوتی در خصوص کارایی نمونه‌های سواب کلواک و نای جهت شناسایی ویروس‌های آنفلوآنزای کم حدت و فوق حاد وجود دارد. دفع بالاتر ویروس در کلواک نسبت به ترشحات تنفسی می‌تواند به‌دلیل تکثیر ویروس در کلیه‌ها و بورس در نتیجه عفونت عمومی باشد. در برنامه‌های مراقبت بیماری آنفلوآنزا می‌بایست از هردو نوع این نمونه‌ها بهره جست.