مقایسه کارایی شاخص های فاصله‌ای و شمارشی در تعیین الگوی پراکنش دو گونه مرتعی Artemisia sieberi و Astragalus ammodendron در رویشگاه های استان مرکزی

این تحقیق برای مقایسه کارایی شاخص های تعیین الگوی پراکنش دو گونه artemisia sieberi و astragalus ammodendron در رویشگاه های انجدان و شازند استان مرکزی انجام شد. در ناحیه معرف هر رویشگاه نمونه برداری به صورت تصادفی- سیستماتیک در 4 ترانسکت 100 متری صورت گرفت. بدین ترتیب که در امتداد هر ترانسکت، 25 نقطه به صورت تصادفی انتخاب و از این میان، 15 نقطه از 25 مجموع نقطه مذکور اندازه گیری ها انجام شد. شاخص های پراکنش مطالعه شده شامل شاخص های فاصله ای جانسون و زیمر، ابرهارت، پیلو، هاپکینز و هولگیت بودند که برای محاسبه آنها فاصله هر نقطه تصادفی تا نزدیک ترین گیاه، فاصله گیاه مذکور تا نزدیک ترین همسایه و فاصله نقطه تصادفی تا دومین گیاه نزدیک به آن اندازه گیری شد و شاخص های شمارشی شامل محاسبه واریانس به میانگین، گرین، کپه ای لوید، موریسیتا و موریسیتای استاندارد بودند که برای محاسبه آنها در درون کوادرات های مستقر شده تراکم گونه ها به دست آمد. نتایج نشان داد پراکنش گونه sieberi .a از الگوی یکنواخت و توزیع گونه ammodendron . a از الگوی تصادفی با گرایش به توزیع کپه ای تبعیت می کند و هر اندازه یک گونه گرایش بیشتری به الگوی پراکنش یکنواخت داشته باشد، همگرایی شاخص های شمارشی و فاصله ای بیشتر می شود اگر چه، شاخص های فاصله ای می توانند با دقت بیشتری الگوی پراکنش یکنواخت را نشان دهند. نتیجه دیگر اینکه، در جوامع دارای الگوی پراکنش کپه ای، شاخص های کوادراتی به خاطر مشکلات ناشی از تعداد، سطح و شکل کوادرات ها کارایی کمتری نسبت به شاخص های فاصله ای دارند و بیشتر گرایش به سمت حالت تصادفی را نشان می دهند. بنابراین از مجموع شاخص های محاسبه‌شده، شاخص های فاصله ای هاپکینز و هولگیت و شاخص های شمارشی موریسیتا و موریسیتای استاندارد، الگوی پراکنش را بهتر نشان دادند.