بررسی خصوصیات اکولوژیکی گیاه چای کوهی (.stachys lavandulifolia vahl) در رویشگاه های مرتعی غرب استان اصفهان

زاگرس مرکزی ایران خاستگاه برخی از گونه های جنس استاخیس، یکی از بزرگترین جنس های خانواده نعناعیان (labiatae)، از جمله گونه ی چای کوهی(stachys lavandulifolia vahl.) می باشد. گونه ی چای کوهی گیاهی است به ارتفاع حدود 25 سانتی متر با ساقه کرکدار و خزی که به گل آذین پشم گونه و الیافی دراز و خوشبو منتهی می شود. در منابع طب سنتی ایران وجهان، اثرات درمانی متعددی را به این جنس نسبت می دهند. هدف از این پژوهش مطالعه عوامل بوم شناختی گیاه چای کوهی (stachys lavandulifolia vahl.) است تا علاوه بر شناخت خصوصیات اکولوژیکی  این گیاه، در جهت حفظ و بهره برداری از آن گامی برداشته شود. به این منظور مشخصات اقلیمی، فیزیوگرافی، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک گیاه در رویشگاههای آن در منطقه غرب استان اصفهان بررسی شد. نتایج نشان داد که این گونه در مناطق  با بارندگی متوسط سالانه 372.8میلی متر، میانگین متوسط درجه حرارت سالانه 10.2 درجه سانتیگراد، تبخیر سالانه 1955 میلیمتر،  متوسط روزهای یخبندان 142روز و اقلیم نیمه خشک و سرد رویش مناسبی دارد. نتایج بدست آمده از فیزیوگرافی مکان های مرتعی مورد مطالعه نشان داد که این گونه در مکانهایی با  شیبهای متفاوت و  با نوسان زیاد رویش دارد (6 – 23 درصد) و مرتفع ترین و پست ترین مناطق مورد مطالعه نیز با اختلاف ارتفاع 592.6 متر قابل تشخیص بودند. خاک رویشگاه چای کوهی دارای بافت سیلتی رسی لومی ، کمی قلیایی، فاقد شوری و از نظر مواد آلی و میزان پتاسیم و کلسیم متوسط می باشد.