مطالعه کاریولوژی میگوی سفید هندی( fennero penaeus) penaeus indicus خلیج فارس و دریای عمان

سابقه و هدف: اطلاعات کروموزومی جانداران علاوه بر کمک به شناخت بهتر بیولوژی و طبقه بندی آنها، در جهت اصلاح نژاد و دستکاری های کروموزومی نیز موثر است. میگو سفید هندی penaeus indicus از مهمترین گونه های پرورشی ایران است.موادو روش ها: میگوهای مولد از آب های حوزه شرق و غربی بندر جاسک صید شدند. رنگ آمیزی مراحل رشدی توسط کلشی سین و هیپوتونیک kcl در غلظت و زمان های مختلف انجام شد. گسترش کروموزومی متافازی به دو روش کامپوس- راکوس و له کردن بافت و رنگ آمیزی با گیمسا یا آب مقطر بررسی شد. یافته ها: بافت بیضه بهترین گسترش را نشان داد. تعداد کروموزوم های دیپلویید (86n=2) با هاپلویید (43n=) تایید شد که در این میان 27 جفت کروموزوم متاسنتریک /ساب متاسنتریک و 16 جفت اکرو/تلو سنتریک تشخیص داده شد. بحث: با وجود اختلافات کروموزومی مشاهده شده در مطالعات کاریوتایپی گونه های خانواده پناییده، تعداد کروموزوم های دیپلویید (86n=2) تعیین شده در این مطالعه در محدوده تعداد کروموزوم دیپلوییدی (86 تا 92n= 2) گزارشات پیشین قرار دارد. نتیجه گیری: جهت مطالعه کاریوتایپینگ و گسترش کروموزومی گونه های جنس پناییده بافت بالغ بیضه و رنگ آمیزی گیمسا 10% و تهیه لام به روش له کردن بافت به عنوان بهترین روش های آماده سازی تعیین شدند.