بررسی تعیین حساسیت آسپرژیلوس فلاووس نسبت به ایتراکونازول، وریکونازول و کاسپوفانژین

سابقه و هدف: آسپرژیلوزیس شایعترین عامل ایجاد کننده عفونت های قارچی با منشا خارجی است. علی رغم توسعه داروهای ضد قارچی، به دلیل افزایش مقاومت دارویی، افزایش میزانmic در بین سویه های آسپرژیلوس، میزان مرگ و میر عفونت های فرصت طلب ناشی از گونه های آسپرژیلوس فلاووس افزایش یافته است.مواد و روش ها: این مطالعه در طی 9 ماه بر روی 40 سویه آسپرژیلوس فلاووس شامل 20 سویه بالینی و 20 سویه محیطی انجام شد. سپس تست حساسیت دارویی طبق روش استاندارد nccls-m38p انجام شد. سوسپانسیون قارچی از هر کلنی قارچ خالص شده با محدوده سلولی cfu/ml 104 x4-1 توسط اسپکتروفتومتر 530 نانومتر تهیه گردید. رقت های سریالی از دارو برای ایتراکونازول و وریکونازول از mg/ml 16 -015/0 و برای داروی کاسپوفانژین از mg/ml 8-007/0 تهیه و میزان mic داروها بعد از 48 ساعت انکوباسیون در دمای 30 درجه سانتی گراد تعیین گردید.یافته ها: محدوده mic بدست آمده آسپرژیلوس فلاووس در برابر داروی ایتراکونازول بین 2-125/0 و5/0 mic50= و1mic90= و داروی وریکونازول بین 2-25/0 و5/0 mic50= و1mic90= و برای داروی کاسپوفانژین بین 125/0-0131/0 و063/0 mic50= و125/0mic90= بدست آمد.نتیجه گیری: تمامی نمونه ها به داروهای مورد مطالعه حساسیت نشان دادند. میزان محدودهmic حاصل از ایتراکونازول، وریکونازول و کاسپوفانژین، سویه های بدست آمده آسپرژیلوس فلاووس، جز سویه های حساس ارزیابی شدند و سویه مقاوم مشاهده نگردید. دامنه mic سویه ها در دامنه مطالعات مشابه و در مواردی نیز خارج از این دامنه ها قرار گرفت که نشان دهنده حساسیت بیشتر سویه های مورد مطالعه بود.