بهینه سازی فرایند فیبریل زایی از آلبومین سرم گاوی با روش جذب سنجی کنگورد

سابقه و هدف: رشته های آمیلوییدی نانو ساختارهایی هستند که در نتیجه اتصال پپتیدها و پروتیین ها به یکدیگر به وجود می آیند. در سال های اخیر رشته های آمیلوییدی به عنوان نانو مواد جدید مورد توجه قرار گرفته اند. از این منظر، افزایش میزان آمیلوییدی شدن پروتیین ها می تواند مطلوب باشد. در این مطالعه فرایند آمیلوییدی شدن آلبومین سرم گاوی به عنوان یک پروتیین مدل، بهینه سازی شده است. مواد و روش ها: پروتیین آلبومین سرم گاوی در بافر میکس سیترات-فسفات با ph های مختلف 1 و 2 و 3 و 7/4 و 4/7 قرار گرفته و هر کدام در حمام آب با دماهای مختلف (از 40-80 درجه سانتیگراد) قرار گرفته و به کمک مگنت های کوچک (برنجی) با سرعت 100 دور در دقیقه و برای زمان های مختلف 0، 24، 48 و 72 ساعت بهم زده شدند تا رشته های پروتینی در هر یک بوجود آید. سپس میزان رشته های آمیلوییدی حاصله به روش جذب سنجی مریی و با استفاده از رنگ کنگورد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این تحقیق اثر چهار متغیر دما، ph، زمان و غلظت پروتیین بر فرایند فیبریل زایی بررسی شده و نتایج حاصله با روش طیف سنجی کنگورد به صورت تغییرات طول موج ماکزیمم (?max) و جذب در طول موج ماکزیمم (a?max) و نیز میکروسکوپ الکترونی گذاره مورد تایید قرار گرفت. مشخص شد که بهترین شرایط تشکیل رشته های آمیلوییدی در غلظت 5 میلی گرم بر میلی لیتر از پروتیین bsa و در ph بافر برابر 3 و پس از 72 ساعت انکوباسیون در دمای 70 درجه سانتیگراد می باشد.نتیجه گیری: از روش ساده جذب سنجی کنگورد می توان به عنوان آزمایش اولیه برای تایید حضور نانو رشته های پروتیینی استفاده نمود و در این راستا، میزان جذب در طول موج ماکزیمم به عنوان یک شاخص موثق معرفی می شود.