ارزیابی اثرات مصرف اسید سالیسیلیک بر رشد، عملکرد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی زیره سبز (cuminum cyminum l.) تحت سه رژیم آبیاری مختلف

استفاده از اسید سالیسیلیک برای کاهش صدمات ناشی از تنش خشکی و بهبود شاخص های فیزیولوژیکی گیاه در مناطق خشک و نیمه‌خشک از مدیریت های مفید جهت کشت گیاهان دارویی ازجمله زیره سبز است. ازاین‌رو آزمایشی به‌صورت کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی شامل سه سطح فراهمی آب، 50 (شاهد)، 100 و 150 (تنش خشکی) میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس a به‌عنوان عامل اصلی ومحلول‌پاشی اسید سالیسیلیک (صفر به‌عنوان شاهد، 1 و 3 میلی مولار) به‌عنوان عامل فرعی در سه تکرار انجام گردید. نتایج نشان داد که سطوح مختلف فراهمی آب، اسید سالیسیلیک و اثر متقابل آن‌ها بر رشد و نمو گیاه زیره سبز موثر بودند.تنش خشکی سبب کاهش میزان رنگیزه کلروفیل a گردید، درحالی‌که میزان پرولین و کربوهیدرات را افزایش داد. کاربرداسید سالیسیلیک باعث افزایش صفاتی مانند رنگ‌دانه‌های فتوسنتزی و هیدرات های کربن گردید. اثر متقابل فراهمی آب و اسید سالیسیلیک بر تمامی صفات به جز هیدرات‌کربن و کلروفیل a معنی دار شد و بیشترین عملکرد دانه (98.9 گرم در مترمربع) در تیمار انجام آبیاری پس از 50 میلی‌متر تبخیر از تشتک و محلول‌پاشی 1 میلی مولار اسید سالیسیلیک به دست آمد. با توجه به مشاهدات این تحقیق می توان نتیجه گرفت که استفاده از اسید سالیسیلیک راهکاری مناسب به‌منظور افزایش مقاومت گیاه زیره سبز در برابر تنش خشکی است.