بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد دانه و برخی صفات ژنوتیپ های لوبیا (Phaseolus Vulgaris)

پس از غلات، دومین منبع مهم غذایی بشر حبوبات است. لوبیا هفتمین محصول عمده غذایی جهان بوده که اغلب تحت تاثیر شرایط نامساعد محیطی چون خشکی قرار میگیرد. علیرغم اهمیت اقتصادی لوبیا، مطالعات محدودی بر روی ژنتیک و ارزیابی منابع ژنتیکی آن صورت گرفته است. با توجه به اهمیت مطالعه تنش خشکی در این تحقیق به منظور ارزیابی مقاومت ژنوتیپ های لوبیا به سطوح مختلف آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در گلخانه دانشگاه ایلام انجام گرفت. در این آزمایش ژنوتیپ های لوبیا ازنظر مقاومت به سطوح مختلف تنش آبیاری در سه سطح شامل 30، 50 و 70 درصد ظرفیت زراعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. صفات اندازه گیری شده شامل وزن خشک، ارتفاع بوته، عملکرد دانه در بوته، طول غلاف، تعداد کل غلاف در هر بوته، تعداد کل دانه در بوته بودند. نتایج نشان داد که بین ژنوتیپ های موردبررسی ازنظر اکثر صفات موردمطالعه اختلاف معنی داری وجود دارد که حاکی از وجود تنوع بین ژنوتیپ های مورد مطالعه میباشد. نتایج نشان دهنده کاهش میانگین صفات در شرایط تنش خشکی نسبت به شرایط نرمال آبیاری بود. با توجه به درصد تغییرات برای اکثر صفات اندازه گیری شده ژنوتیپ اختر کمترین درصد تغییرات را دارا بود که میتوان از آن در برنامه های به نژادی با هدف ایجاد ارقام متحمل به خشکی استفاده نمود.