بررسی اثر سطوح مختلف کم‌آبیاری بر ویژگی های بیوشیمیایی و عملکرد ماش (Vigna Radiate L.)

به منظور بررسی عکس العمل برخی صفات ماش به شرایط کم آبیاری و همچنین مطالعه مقایس های سه آنزیم آنتیاک سیدان گایاکول پروکسیداز، سوپراکسید دی سموتاز و کاتالاز از لحاظ میزان فعالیت در سطوح مختلف کم آبیاری، آزمایش گلدانی در شرایط مزرعه اجرا گردید. این طرح در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد و تیمارها شامل آبیاری به هنگام 80 (شاهد)، 65 ، 50 و 35 درصد ظرفیت زراعی خاک بود. برای سنجش میزان حساسیت صفات به کم آبیاری، از شاخص آماری نرخ تاثیرپذیری استفاده گردید. نتایج نشان داد که اثر کم آبیاری بر صفات مورد برر سی معنیدار بود. عملکرد دانه و ارتفاع بوته بیشترین حساسیت به کم آبیاری رانشان دادند. تعداد دانه در غلاف، تعداد غلاف در بوته و عملکرد بیولوژیکی با قرار گرفتن در یک گروه آماری، رده دوم حساسیت را به خود اختصاص دادند. طول غلاف به لحاظ دارا بودن کمترین مقدار این شاخص، مقاومترین صفت شناخته شد. فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز تنها در کم آبیاری متوسط افزایش یافت. این در حالی است که فعالیت کاتالاز فقط در کم آبیاری شدید بیشتر گردید. در کم آبیاری ضعیف، فعالیت آنزیم گایاکول پروکسیداز همانند شاهد بود. ولی با افزایش شدت کم آبیاری، فعالیت آن هم به طور متناسب بالاتر رفت. با توجه ارتباط تنگاتنگ فعالیت آنزیم گایاکول پروکسایداز با آب در دسترس گیاه، ممکن اسات دست کاری ژنتیکی ماش برای فعالیت بالاتر این آنزیم باعث افزایش مقاومت به کم آبی گردد.