اثر کاربرد کودهای زیستی بر ویژگی های کمی و کیفی لوبیای چشم بلبلی (vigna unguiculata l. walp) در شرایط تنش خشکی

یکی از ارکان اساسی در کشاورزی پایدار استفاده از کودهای زیستی و دامی در اکوسیستم‌های زراعی با هدف حذف یا کاهش مصرف نهاده‌های شیمیایی است. کودهای زیستی گاه به‌عنوان جایگزین و در بیشتر موارد به‌عنوان مکمل کودهای شیمیایی می‌توانند پایداری تولید نظام‌های کشاورزی را تضمین کنند. این تحقیق به‌منظور ارزیابی استفاده از مایه تلقیح باکتری‌های زیستی و تنش خشکی بر ویژگی‌های کمی و کیفی لوبیای چشم‌بلبلی در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی هنرستان کشاورزی زابل در سال زراعی 94-93 به‌صورت آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عامل اول شامل: عدم استفاده از کود زیستی، کود زیستی ازتوباکتر، فسفات بارور 2 ، و عامل دوم تنش خشکی شامل: 90 درصد تخلیه مجاز رطوبتی،  70 درصد تخلیه مجاز رطوبتی و 50 درصد تخلیه مجاز رطوبتی بود. جهت جلوگیری از انتقال باکتری‌های به تیمارهای مختلف عامل اصلی باکتری‌های زیستی در نظر گرفته شد و تنش به‌عنوان عامل فرعی بیان گردید. قبلازاجرای آزمایش وبرای اطلاع ازوضعیت فیزیکی و شیمیایی خاک،اقدام به نمونه‌برداری ازخاک مزرعه ازعمق صفرتا سی سانتی‌متری شد. هر کرت شامل 4 خط کاشت به طول 3 متر و فاصله بین خطوط 50 سانتیمتر بود. بذرهای لوبیا، بر اساس تیمارهای آزمایش به کودهای زیستی بر مبنای 100 گرم در هکتار آغشته و سپس کشت شدند. نتایج نشان داد برهمکنش کود زیستی با سطوح مختلف تنش خشکی تنها بر عملکرد دانه  معنی‌دار گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ارتفاع بوته تحت تاثیر تلقیح با کود زیستی و نیز سطوح مختلف تنش خشکی در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد، مصرف کود زیستی موجب افزایش ارتفاع بوته‌ها گردید، بدین ترتیب که، بیشترین ارتفاع بوته از تیمار مصرف فسفات بارور2 با میانگین 75 سانتی متر حاصل شد که نسبت به تیمار شاهد و ازتوباکتر به ترتیب 40.34 و 16.79 درصد افزایش نشان داد. بیشترین عملکرد دانه از تیمار کود فسفات بارور 2 و سطح آبیاری 50 درصد تخلیه مجاز رطوبتی با 23-44 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. به‌طورکلی نتایج آزمایش نشان‌دهنده این مطلب است که تلقیح بذر با کود زیستی فسفات بارور 2 می‌تواند موجب افزایش عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و اجزاء عملکرد لوبیا بلبلی و در کل بهبود تولید لوبیا شود.

The effect of biological fertilizers on quantitative and qualitative characteristics of bean (Vigna unguiculata L. Walp) in drought stress condition

Introduction One of the principles of sustainable use of biofertilizers and livestock in agricultural ecosystems in order to eliminate or reduce the use of chemical inputs.biofertilizers as an alternative and in most cases as a complement to chemical fertilizers can ensure the sustainability of agricultural systems (Han et al., 2006). Biofertilizers consisting of microorganisms are useful that each one are produced for a specific purpose, such as nitrogen fixation, release of phosphate ions, potassium, iron, etc.These microorganisms are usually deployed around the roots, and plants will help nutrient absorption (Wu et al., 2005) and reduce plant disease, improve soil structure, further stimulate plant growth and increase in quantity and quality and to are increase its resistance to environmental stresses (Nagananda et al., 2010). Material and Methods The study in year 2014 with split plot experiment in a randomized complete block design with three replications. Main plot include drought stress with 3 levels (control, 50% water deficit, 90% water deficit and 75% water deficit) and sub plot was bacteria inoculation with tree levels (control, Azotobacter, Phosphate Barvar 2). Before conducting the experiment and to inform the physical and chemical soil sampling soil from a depth of zero to thirty centimeters and meters.Each plot consists of 4 lines of planting 3m in length and line spacing was 50 cm. Bean seeds, biofertilizers based treatments were impregnated and then planted. Based on experimental treatments of biofertilizers on the basis of 100 grams per hectare were impregnated and then cultivation. Results and disscussion The results were indicated that bio fertilizer on grain yield was significant. The results of the data analysis were showed that plant height is influenced by inoculation with biofertilizers and different levels of drought stress was significant. Biofertilizer was increased plant height, so that the maximum height of Phosphate Barvar 2 fertilizer treatments with an average of 75 cm 2 showed that compared to control and Azetobacter 40.34 and 16.79 percent respectively. Drought stress reduced plant height so that the maximum height of 50 percent of water deficit with an average 67.44 cm and minimum height was achieved of 90 percent of allowable deficit with an average 60.67 cm. The hight of pod length was obtained in biological phosphorous with an average of 13.11 cm was achieved compared to the control (no bio fertilizer) and Azotobacter fertilizer consumption increased by 135 and 31.89 percent. Also, the maximum of pod length was obtained at 50% water deficit that compared to other treatment (70 and 90% water deficit) was increased 8.12 and 20.67 percent respectively. Analysis of variance was showed that bio fertilizer in 1% level and drought stress treatments at 5% level was significant different on biological yield of bean. The highest and lowest biological yield was obtained of 50 % water deficit with 3704.11 kg/ha and 90% of the water deficit with 3505.78 kg/ha.The highest of economical yield obtained of biological phosphorous and 50% water deficit 2344 kg/ha.The greatest number of seeds per pod obtained in treatment of biological phosphorous an (9.76) that compared to the control (no biofertilizer), was increased 70.55%. The highest seed weight was observed in biological phosphorous with 16.95 grams and the lowest seed weight was obtained with 10.60 grams of control treatment. Overall, the results indicate that the seed inoculation with biological phosphorous can increase biomass, grain yield and components yield.