زن وهویتّ آرمانی در ادبیاّت مشروطه

ادبیّات سنّتی ایران بر خلاف آموزه های قرآنی و سنّت معصومین علیهمالسلام برای زن حرمتی در خور و شانی به سزا قایل نمی شد. در این نگاه زنهمچون وسیله ای برای خدمت به مرد و پر کردن لحظات او به شمار می رفت،بدون این که از حقوق مساوی برخوردار باشد ویا اینکه حتّی حقّی برای اعتراضداشته باشد. بعد از جریان مشروطه این نگرش دگرگون شد. زنان برای احیایمطالبات حقوقی خود اقدام کردند، مردان نیز به انصاف گراییدند. رسیدن به شانانسانی، یافتن منزلت برابر در خانواده و اجتماع، فراهم آمدن شرایط مناسب برایتعلیم و حضور در اجتماع و مشارکت در امور سیاسی و اجتماعی، ره آوردهایفرخنده ای بود که نهضت مشروطه عاید زنان ساخت. در این مقاله به کوششچند تن از شاعران مشروطه در تنویر افکار عمومی وتشویق زنان به احیای حقوقخود، اشارات کوتاهی شده است. حقوقی که ساختار بیمار اجتماعی، بر خلافسنّت الهی، به ستم از آنان سلب کرده بود