بازتاب تنهایی زن در جامعه‌ی مردسالار در شعر سیمین بهبهانی و فاطمه ناعوت

هدف پژوهش حاضر بررسی مساله تنهایی زن در سایه‌ی مردسالاری و بازتاب آن در اشعار سیمین بهبهانی و فاطمه ناعوت می باشد. جامعه‌ی پژوهش مجموعه‌ی اشعار سیمین بهبهانی و دیوان «اسمی لیس صعبا» از فاطمه ناعوت است. نمونه‌های بررسی شده مقاطعی از اشعار سیمین بهبهانی و ناعوت است که به موضوع تنهایی اشاره دارد. طرح پژوهش روش توصیفی _ تحلیلی است که با استخراج بارزترین نمودها از بازتاب معضل تنهایی در شعر سیمین بهبهانی و فاطمه ناعوت، تحلیل و مقایسه‌ی این واگویه‌های زنانه و شاعرانه انجام شد. یافته های پژوهش نشان دادکه آن چه مایه‌های مشترک در آثار این دو شاعر را بیشتر می‌کند، زندگی در محیطی کم‌ و بیش مشابه، و همراه با محدودیت‌ها و سنت‌های کهنه، و زن‌ستیزی ناشی از فرهنگ مردسالار است که جامعه سنتی ایران و مصر با آن دست‌به‌گریبان است. نتایج نیز گویای این است که انزوای زن، محدودیت او در برقراری روابط اجتماعی، محروم بودن از احترام و جایگاه مناسب و غلبه مردسالاری در تمامی مناسبات زندگی خانوادگی و اجتماعی، بخش عمده‌ای از دغدغه‌های هردو شاعر را شکل داده، و باعث شده حجم قابل توجهی از سروده‌های این دو بانو، به بازنمایی تنهایی زن در جامعه‌ی مردسالار اختصاص یابد.

The Reflection of Female Loneliness in the Patriarchal Society in the Poetry of Simin Behbahani and Fatemah Na’out

The aim of the present study was to investigate the issue of female loneliness in the shadow of patriarchy and its reflection in the poems of Simin Behbahaani and Fatemah Na’out. The research statistical universe subsumed Simin Behbahani’s collected poems and My Name is not Dificult by Fatemah Na’out. The studied sample included the poems of Simin Behbahaani and Na’out which refer to the subject of loneliness. The research was based on a descriptiveanalytical method. The analysis was done by extracting the most obvious manifestations from the reflection of the loneliness problem in the poetry of Simin Behbahaani and Fatemah Na’out and through analyzing and comparison of these feminine and poetic soliloquies. The results showed that what made the common themes more noteworthy in the works of these two poets was living in a more or less similar environment, with limitations and old traditions, and misogyny caused by patriarchy culture that the two Iranian and Egyptian traditional community suffering from. The results also indicated that the isolation of women, their limitations in establishing social relations, deprivation from respect and proper status and the dominance of patriarchy in all relations of family and social life, formed a major part of the concerns of both poets which caused a considerable part of the poems of these two ladies to be dedicated to the representation of female loneliness in the patriarchal society.