تحلیل سیاست‌های فرهنگی پوشش زنان

هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل سیاستگذاری‌های فرهنگی دولت در حوزه پوشش زنان و دختران جامعه بود.    بدین ‌منظور با روش کیفی اسناد، مصوبات و متون اصلی سیاست فرهنگی سه منبع سیاست گذار در زمینه پوشش زنان یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی، مجلس شورای اسلامی ‌و معاونت امور زنان وخانواده نهاد ریاست جمهوری گردآوری و تحلیل شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد رویکرد قوانین مرتبط با پوشش زنان از مجازات و برخورد خشن متخلفان در اوایل انقلاب، به فرهنگ سازی و برخورد نرم تغییرکرده است و به توسعه فعالیت های فرهنگی، آموزشی و تبلیغی توجه بیشتری شده است. اما اغلب سیاست‌های تدوین شده بعد از انقلاب توسط دستگاه‌های ذیربط در عمل با موفقیت چندانی مواجه نشده و با وجود این‌که دولت از تمام ظرفیتهای تشویقی و تنبیهی موجود برای تحقق این سیاست‌ها استفاده کرده؛ اما به طور موثری به اندازه کافی موفق  نبوده است و عواملی مانند فقدان تعریف جامع از پوشش و حجاب در قوانین و برداشت های متفاوت درخصوص نوع پوشش در جامعه، کل گویی، ابهام واعمال سلیقه ای در اجرای سیاست های حوزه پوشش زنان، ناهماهنگی های ساختاری، توجه کم به سیاست های فرهنگی و عدم هماهنگی سیاست ها و مصوبات  قانونی با شرایط جامعه و فقدان نظارت مناسب، از عوامل عدم موفقیت سیاستگذاری در حوزه پوشش زنان است.