زن از دیدگاه فخرالدین عراقی

در عرفان اسلامی از قرن‌ها پیش برخورد بسیار پیشرفته ای با زنان وجود داشته و در مواردی که لازم بوده مانند مراحل خودسازی و سیر و سلوک، هیچ تفاوتی بین زن و مرد قائل نشده و در مواردی حتی زن را والاتر و ارزشمندتر در نظر گرفته و حقوق فوق العاده ای برای زن قائل بوده است که چون بر پایه دو عنصر اصلی یعنی «معنویت و عشق» بوده، زن را به مقام و ارزش شایسته او می رساند و زنان می توانند یکی از واسطه های برتر در عروج مردان به سعادت و قُرب الهی باشند. در عرفان اسلامی جریان مستقلی به نام «جریان عاشقانه» و یا «عرفان جمالی» وجود دارد. یکی از بزرگان این مکتب «فخرالدین عراقی»،شاعر عاشق و عارف قرن هفتم هجری است. وی معتقد بودکه هویت و اصالت و ویژگی‌های عاطفی، جسمی و روحی و فکری «زن»، از او یک منبع مهر و محبت و عاطفه می‌سازد و زن را به عنوان یکی از زیباترین مظاهر جمال الهی در آفرینش معرفی می‌کند.

Women From the Fakhreddin Iraqi Perspective

Islamic mysticism had well treated women for centuries. While it was needed there were no differentiation between men and women in ritual practices such cases like self reconstruction and truth seeking journey. In some cases women are considered more valuable and more transcendent. And even more rights were taken into concern for women based onspirituality and love. Women can be one of the top mediators in the aspirations of men to their bliss and esteem of God. In Islamic mysticism there was independent stream named flow of love or aesthetic mysticism .  One of the most eminent figure of the mentioned doctrine was Fakhreddin Iraqi, the love poet and mystic in seventh AH century. He believed that the identity and authenticity and character of emotional, physical, spiritual and intellectual of woman, made her as a source of love and affection and introduced the woman as one of the most beautiful manifestation of the divine beauty of creation.