بهبود تناظریابی گذرگاه های درون شهری بر اساس هندسه عوارض در ساختار داده های چندمقیاسی

هدف از تناظریابی عوارض، شناسایی عوارض متناظر در مجموعه داده های مختلف در دنیای واقعی می باشد. تحقیق حاضر چارچوبی را برای بهبود تناظریابی گذرگاه های شهری در مجموعه داده های با مقیاس و منابع متفاوت ارائه می دهد. چارچوب پیشنهادی بر اساس نظریه گراف و در نظر گرفتن معیارهای مرتبط با هندسه عوارض، جهت تناظریابی مجموعه داده های شبکه راههای درون شهری در مقیاسها و منابع مختلف می باشد. در راهکار ارائه شده سعی شده است با در نظر گرفتن معیارهایی هندسی نظیر فاصله، جهت، مساحت، شکل و ناحیه مشترک بین حریم عوارض و در نظر گرفتن ادراک مکانی کارشناسان در تعیین درجه اهمیت هریک از معیارها، درجه شباهت عوارض در منابع داده مختلف تعیین گردد. علاوه بر موارد فوق، در راهکار ارائه شده ضمن حذف ابهام در تعریف عوارض، تمام روابط موجود بین عوارض (شامل یک به هیچ، هیچ به یک، یک به یک، یک به چند، چند به یک و چند به چند) در نظر گرفته می شود. همچنین چارچوب پیشنهادی برخلاف بسیاری از روش های پیشین حالت کاربردی بودن خود را در مواجه با داده های با مقیاسها و منابع متفاوت از دست نمی دهد. نتایج نشان می دهد که روش پیشنهادی در مسئله تناظریابی به خوبی عوارض متناظر را در مجموعه داده های با مقیاس و منابع مختلف شناسایی می کند. برای ارزیابی نتایج از ضریب استفاده گردید که شامل هر دو پارامتر و می zwj;باشد. با در نظر گرفتن معیارهای هندسی مختلف مقدار از 35.02 تا 82.67 درصد بهبود می یابد.