مدیریت عدم قطعیت با استفاده از ریاضیات بازه ای و محاسبات دانه ای در ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای

زلزله یکی از مخرب ترین بلاهای طبیعی در مناطق شهری به حساب می آید و به دنبال آن آسیب پذیری فیزیکی و انسانی را به همراه خواهد داشت. یک روش برای کمک به کاهش آسیب پذیری، تهیه نقشه آسیب پذیری لرزه ای است. با توجه به اینکه میزان آسیب پذیری هر منطقه به معیارهای متعددی از جمله شدت زمین لرزه، شیب زمین، تعداد طبقات و قدمت ساختمان وابسته می باشد، ارزیابی آسیب پذیری فیزیکی یک مسئله تصمیم گیری چند معیاره می باشد. از جمله مهم ترین منابع عدم قطعیت در تعیین میزان آسیب پذیری هر حوزه آماری، عدم قطعیت مربوط به نظرات کارشناسان می باشد. اگر عدم قطعیت به درستی مدیریت نشود، نقشه آسیب پذیری لرزه ای قابل اطمینان نخواهد بود. هدف اصلی این مقاله مدیریت عدم قطعیت موجود در مسئله آسیب پذیری لرزه ای با استفاده از ریاضیات بازه ای، الگوریتم ژنتیک و محاسبات دانه ای می باشد. در این مدل برای کاهش عدم قطعیت موجود در کلاس تصمیم گیری مرتبط با نظرات کارشناسان، از دو روش استفاده شده است. یک روش استفاده از نظرات چندین کارشناس در حوزه های مرتبط و دیگری از ریاضیات بازه ای که یک راهکار مناسب جهت مدیریت عدم قطعیت ناشی از عوامل انسانی در مسائل تصمیم گیری چند معیاره می باشد و با توجه به دانش محدود کارشناسان، نظرات آن ها دقیق نمی باشد. بنابراین در این تحقیق نظرات کارشناسان با استفاده از محاسبات بازه ای ارائه می شوند. برای رفع ناسازگاری بین نظرات کارشناسان از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است تا یک مقدار قابل اطمینان برای کلاس تصمیم گیری درجه آسیب پذیری حوزه های آماری حاصل شود. از محاسبات دانه ای به همراه یک جدول اطلاعات، یک مجموعه قوانین با حداقل ناسازگاری استخراج می شود. برای بررسی دقت مدل از شاخص کاپا استفاده شده است. در پایان نقشه آسیب پذیری فیزیکی شهر تهران با دقت 76% تهیه شده است.