پیش بینی شایستگی اجتماعی از طریق تنهایی و هراس اجتماعی

مقدمه: در تحقیق حاضر رابطه تنهایی و هراس اجتماعی با شایستگی اجتماعی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور اهواز در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفت.روش: پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور اهواز در سال 1392 بود که از میان آنها 150 نفر (76 پسر و 74 دختر) به شیوه تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه تنهایی راسل ، پپلا و کاترونا (1980)، مقیاس هراس اجتماعی کونور، دیویدسون، چرچیل، شرود ، فوا و وسلر(2000) و آزمون شایستگی اجتماعی محقق ساخته استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه صورت گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین تنهایی و هراس اجتماعی با شایستگی اجتماعی رابطه منفی معنی دار وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که تنهایی و هراس اجتماعی توان پیش بینی شایستگی اجتماعی دانشجویان را دارند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، جهت تقویت احساس شایستگی اجتماعی در دانشجویان می توان به تنهایی و هراس اجتماعی توجه کرد.