مقایسه کیفیت اتحاد درمانی درمانگران مبتنی بر کاربرد مدلهای ارتباطی

مقدمه: اتحاد درمانی مهمترین متغیر در پیش بینی پیامد درمانی است. یکی از سوالهای اساسی این است که روان درمانگران چگونه از مدلهای ارتباطی خود برای شکل گیری روابط درمانی استفاده می کنند. نظریه مدلهای ارتباطی به معرفی چهار مدل بنیادین (اشتراک جمعی، رتبه بندی قدرت، تطبیق برابری و ارزش گذاری بازاری) می پردازد که افراد تنها در قالب آنها رفتار اجتماعی خود را با یکدیگر هماهنگ می کنند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه کیفیت اتحاد درمانی درمانگران بر حسب کاربرد هر یک از این مدلهای ارتباطی است.روش: در این پژوهش علی- مقایسه ای، 40 درمانگر به صورت داوطلب شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه های اتحاد کاری (نسخه های کوتاه و تجدیدنظر شده درمانگر) (هتچر و گیلاپسی، 2006) و شیوه های ارتباطی (کارالیس و هاسلام، 2004) را تکمیل کنند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون t نمونه های مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین کیفیت اتحاد درمانی درمانگران بر اساس کاربرد مدلهای ارتباطی تفاوت معناداری وجود دارد. درمانگرانی که بیشتر از مدلهای اشتراک جمعی و رتبه بندی قدرت استفاده می کنند، اتحاد درمانی مطلوب تری با مراجع برقرار می کنند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر، شواهد ارزشمندی پیرامون کیفیت اتحاد درمانی درمانگران و نقش مدلهای ارتباطی در آن ارائه کرده و این نتایج با توجه به ماهیت رابطه درمانی قابل توجیه است.