سازمان یافتگی پارادایم گونه هویت دینی و مدرن در هویت نسل جوان

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی چگونگی سازمان یافتگی هویت دینی و هویت مدرن در نسل جوان است. روش: نمونه پژوهش مشتمل بر 60 دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی بود که به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های مقیاس دینداری (خدایاری فرد، 1389)، پرسشنامه جهت گیری سکولاریستی (مرجائی، 1379)، پرسشنامه هویت مدرن (حاتمی، 1390) و پرسشنامه سنجش عینی هویت من (eom-eis2؛ بنیون و آدامز، 1989) بود. داده ها با استفاده از رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که در فرزندان، تعامل هویت مدرن با هر یک از ابعاد باور دینی، وظایف دینی و جهت گیری سکولاریستی، پیش بین هویت یافتگی عقیدتی بود. همچنین بُعد عواطف دینی به تنهایی پیش بین هویت یافتگی بود. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که بعد عواطف دینی (اخلاقیات) به شکل سازگارانه با هویت مدرن منجر به هویت یافتگی می شود، اما ابعاد دیگر هویت دینی به شکلی ناسازگارانه با هویت مدرن منجر به هویت یافتگی می شود. هویت جوانان به سمت سازمان یافتگی جدیدی تحت عنوان هویت پارادایم گونه در حال حرکت است.