مدل علّی ابعاد دلبستگی و راهکارهای تنظیم هیجان با واسطه‌گری خودکارآمدی اجتماعی و خودافشاسازی

مقدمه: از پژوهش حاضر ارائه مدلی علّی در خصوص رابطه بین ابعاد دلبستگی و راهکارهای تنظیم هیجان همراه با واسطه‌گری خودکارآمدی اجتماعی و خودافشاسازی بود. روش: در همین راستا 384 دانشجوی کارشناسی دانشگاه یزد به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزارهای این مطالعه شامل مقیاس ابعاد دلبستگی کولینز (1996)، خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (2000)، خودافشاسازی کان و هسلینگ (2001) و راهکارهای انطباقی کارور و همکاران (1989) بود که روایی و پایایی آنها به روش‌های تحلیل عاملی و آلفای کرونباخ مطلوب به دست آمد.یافته‌ها: بیانگر آن بود که اضطراب دلبستگی بصورت مستقیم و همچنین با واسطه‌گری خودکارآمدی اجتماعی، پیش‌بینی کننده منفی راهکارهای انطباقی تنظیم هیجان و پیش‌بینی کننده مثبت راهکار غیرانطباقی بیش‌فعالسازی می‌باشد. همچنین این متغیر بصورت مستقیم و منفی، راهکارهای غیرفعال‌سازی را پیش‌بینی می‌کند. اجتناب دلبستگی نیز بصورت مستقیم و همچنین با واسطه‌گری خودافشاسازی، پیش‌بینی کننده مثبت راهکار غیرفعال‌سازی و پیش‌بینی‌کننده منفی راهکار بیش‌فعال‌سازی است. اجتناب دلبستگی، راهکارهای انطباقی تنظیم هیجان را بصورت مستقیم و منفی پیش‌بینی می‌کند.می‌توان اذعان نمود که ابعاد دلبستگی پیش‌بینی کننده راهکارهای تنظیم هیجان بوده و خودکارآمدی اجتماعی و خودافشاسازی، این رابطه را واسطه‌گری و تبیین می‌کنند.