اثربخشی مددکاری گروهی مبتنی بر مدل توسعه بر بهبود رفتارهای اجتماعی مطلوب جوانان شهر اصفهان

مقدمه: این بررسی با هدف بررسی اثر مددکاری گروهی مبتنی بر مدل توسعه بر بهبود رفتارهای اجتماعی مطلوب جوانان شهر اصفهان انجام شده است.روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه افراد 18 تا 29 سال ساکن اصفهان می باشد که 60 نفر از آنان به روش نمونه گیری خوشه ای دومرحله ای و پس از اجرای مقیاس گرایش‌های اجتماعی مطلوب انتخاب شده و در دو گروه آزمایشی (مداخله و مداخله با حضور افراد الگو) و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه‌های مداخله ﻃـﯽ 8 ﺟﻠـﺴﻪ در دوره مددکاری گروهی مبتنی بر مدل توسعه شرکت کردند. داده هاى به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش و کنترل در پس آزمون وجود دارد، یعنی مددکاری گروهی باعث افزایش نمرات رفتارهای اجتماعی مطلوب جوانان شده است. از طرفی میانگین نمره رفتارهای اجتماعی مطلوب گروه مداخله با حضور افراد الگو نیز به طور معنی داری بیشتر از گروه مداخله بدون حضور افراد الگو بود. نتیجه گیری: بنابراین، می توان گفت که مددکاری گروهی به شیوه مدل توسعه و با حضور افراد الگو می تواند الگوی اثربخشی برای بهبود رفتارهای اجتماعی مطلوب تلقی شود.