مقایسه ادراک خود، حمایت اجتماعی ادراک شده و میزان خطرپذیری در دانشجویان با و بدون نشانگان اضطراب اجتماعی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ادراک خود، حمایت اجتماعی ادراک شده و خطرپذیری در دانشجویان دارای نشانگان اضطراب اجتماعی و عادی بود. روش: در چارچوب یک مطالعه علّی- مقایسه ای 303 دانشجوی مقطع کارشناسی (147 دختر، 156 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و با آزمون های اضطراب اجتماعی (spin)، ادراک خود (bsct)، حمایت اجتماعی ادراک شده (mspss) و خطرپذیری (iars) مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس دو راهه صورت گرفت.یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش میانگین ادراک خود، در گروه عادی بالاتر از گروه با نشانگان اضطرابی بود و تفاوتی برحسب جنس یافت نشد. میانگین حمایت اجتماعی ادراک شده در گروه عادی بالاتر از گروه با نشانگان اضطرابی و در دانشجویان دختر بیشتر از دانشجویان پسر بود. در میان خرده مقیاس های حمایت اجتماعی، میانگین هر سه خرده مقیاس خانواده، دوستان و افراد مهم در گروه عادی بالاتر از گروه با نشانگان اضطرابی بود ولی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری یافت نشد. میانگین خرده مقیاس دوستان در دانشجویان دختر بالاتر از دانشجویان پسر به دست آمد. در رابطه با خطرپذیری، میانگین گروه ها صرفاً در زیرمقیاس خشم، گروه عادی پایین تر از گروه با نشانگان اضطرابی و در دختران میانگین نمرات مواد، الکل و رفتار جنسی پایین تر از پسران بود.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که گروه با نشانگان اضطراب اجتماعی، ادراک خود و حمایت اجتماعی پایین تر و خطرپذیری بالاتری را نسبت به گروه بدون نشانگان گزارش کردند.