پیش بینی پرخاشگری بر اساس ویژگی های بی رحمی- بی احساسی، تروماهای اوایل کودکی و سبک های دلبستگی در دانش آموزان پسر دبیرستانی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پرخاشگری دانش آموزان پسر بر اساس ویژگی‌های بی‌رحمی- بی‌احساسی، تروماهای اوایل کودکی و سبک‌های دلبستگی (دلبستگی ایمن، دلبستگی ناایمن) انجام‌گرفته است.روش: نمونه‌ای با حجم 320 نفر از دانش آموزان دبیرستانی دزفول با روش نمونه‌گیری خوشه ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش مقیاس پرخاشگری باس و پری، پرسشنامه ویژگی‌های بی‌رحمی- بی احساسی، پرسشنامه ترومای اوایل کودکی و پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان بود. داده های جمع‌آوری‌ شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش بیان گر آن است که ویژگی‌های بی‌رحمی- بی‌احساسی، (29/0=r)، تروماهای اوایل کودکی (34/0=r) و سبک دلبستگی ناایمن (32/0r=) با پرخاشگری ارتباط مثبت معنادار و دلبستگی ایمن (20/0=r -)، با پرخاشگری ارتباط منفی معنادار دارند (01/0>p). نتایج رگرسیون نیز نشان داد که 25/0 درصد از کل واریانس پرخاشگری از طریق تروماهای اوایل کودکی، ویژگی‌های بی‌رحمی- بی‌احساسی، دلبستگی ناایمن و سبک دلبستگی ایمن تببین می شود.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که تروماهای اوایل کودکی، ویژگی‌های بی‌رحمی- بی‌احساسی، سبک دلبستگی ناایمن و سبک دلبستگی ایمن به عنوان عوامل خطر آفرین در بروز پرخاشگری هستند.