اثربخشی معنا درمانی بر سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی

مقدمه: این پژوهش اثربخشی معنادرمانی را بر سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی مورد مطالعه قرار داده است. روش: این پژوهش از نوع نیمه با پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بوده است. از کلیه زنانی که به علت تعارضات زناشویی خویش در سال 1390 به کلینیک مشاوره بهزیستی شهر رشت مراجعه نمودند، 62 نفر به پرسشنامه سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی پاسخ گفتند. سپس از بین آنان30 نفر که نمره سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی آنها پایین بود به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش بسته آموزشی معنادرمانی و پرسشنامه سازگاری بل بوده است. گروه آزمایش آموزش معنادرمانی را طی 8جلسه دریافت نمودند، درحالی که گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. پس از دوره آموزش، مجددا سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی اعضای هر دو گروه مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که معنادرمانی بر سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی اثر معنی داری داشته است، به سخن دیگر معنادرمانی موجب افزایش سازگاری اجتماعی و سازگاری عاطفی زنان مبتلا به تعارضات زناشویی شده است.