رابطه احساس تنهایی و کاربری وبلاگ در دانشجویان و غیردانشجویان

مقدمه: رفع احساس تنهایی یکی از نیازهای اساسی در برقراری روابط بین فردی بوده و از انگیزه‌های ناخودآگاه مهم در تبیین رفتار اجتماعی است. امروزه با گسترش امکانات جدید ارتباطی، بسیاری از روابط در فضای مجازی شکل می‌گیرند و این روابط به عنوان بخشی از روابط بین فردی مطرح می شوند. این پژوهش قصد دارد تا رابطه بین احساس تنهایی و روابط مجازی را در فضای وبلاگ نویسی با کاربران دانشجو و غیردانشجو مورد مطالعه و مقایسه قرار دهد. روش: به این منظور، 595 نفر (278 زن و 317 مرد) با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به مقیاس احساس تنهایی ucla(نسخه سوم) و پرسشنامه جمعیت شناختی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که ساعات کاربری و اهداف کاربری در بین دانشجویان و ساعات کاربری و تداوم تنهایی در بین غیردانشجویان، متغیرهای پیش‌بینی کننده معنی داری برای احساس تنهایی بودند. ضمن این که جنسیت در هر دو گروه متغیر پیش‌بینی کننده معنی داری نبود. نتیجه‌گیری: نتایج حاصله نشان دهنده ارتباط ساعات کاربری وبلاگ و احساس تنهایی است که این امر می تواند موید آسیب پذیری عاطفی و اجتماعی کاربران وبلاگ باشد. این امر، توجه ویژه متخصصان را به غلبه عوامل خطرساز بر عوامل حمایت‌کننده فضای مجازی معطوف ساخته و طراحی برنامه‌های حفاظت‌کننده را می‌طلبد.