بررسی رابطه‌ کمال گرایی و خودکارآمدی با اهمال کاری در کارکنان بیمارستان دولتی شهر فراشبند

مقدمه: نیروی انسانی مسیولیت پذیر و کارآمد به عنوان مهمترین سرمایه یک سازمان محسوب می شود و نقش مهمی را در دستیابی به اهداف آن سازمان بازی می کند. در سازمانهایی که کارکنان آن اهمال کارند، عدم تحول و اُفت عملکرد از چالشهای سازمانی آنها خواهد بود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین کمال گرایی و خودکارآمدی با اهمال کاری در کارکنان بیمارستان دولتی شهر فراشبند انجام شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل 150 نفر (90 مرد و 60 زن) از کارکنان بیمارستان دولتی شهر فراشبند می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اهمال کاری شوازر و دیل (2000)، پرسشنامه کمال گرایی نجاریان و همکاران (1378) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و مدوکس (1982) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیری و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین کمال گرایی و اهمال کاری رابطه مثبت معنی دار (01/0 > p) و بین خودکارآمدی و اهمال کاری رابطه منفی معنی دار وجود دارد. همچنین، نتایج رگرسیون حاکی از آن بود که کمال گرایی و خودکارآمدی جمعاً 37 درصد از واریانس اهمال کاری را تبیین می کنند. به علاوه، یافته ها نشان داد که میان کارکنان زن و مرد از لحاظ میزان اهمال کاری تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0 > p)، اما از نظر میزان کمال گرایی و خودکارآمدی میان آنها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (01/0 < p). نتیجه گیری: با تعدیل کمال گرایی و افزایش خودکارآمدی، می توان میزان اهمال کاری را در بین کارکنان سازمانها کاهش داد و به بازده بیشتری دست یافت.