بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت روی بهبود و پیشگیری از بازگشت به مصرف مواد افیونی

هدف: بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت روی بهبود و پیشگیری از سو مصرف مواد افیونی، هدف اصلی این پژوهش بود. روش: در یک طرح آزمایشی با اندازه گیری مکرر، 90 بیمار مرد با تشخیص وابستگی به مواد افیونی، پس از دوره سم زدایی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جای گرفتند. گروه اول به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی تحت درمان برنامه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت قرار گرفت، گروه دوم تحت نظر روانپزشک تنها داروی نالترکسون دریافت کرد و گروه گواه هیچ نوع مداخله یا درمانی دریافت نکرد. آزمودنیها توسط مصاحبه ساختاریافته شاخص مصرف مواد افیونی oti و پرسشنامه سلامت عمومیghq-28 ، قبل از شروع درمان، پایان درمان و سه ماه پس از پایان درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند.داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت در کاهش میزان بازگشت، افزایش اطاعت درمانی و مدت باقی ماندن در درمان و کاهش مصرف مواد افیونی، علایم جسمانی، اضطراب، بهبود عملکرد اجتماعی و وضعیت سلامت موثرتر است. نتیجه گیری: به نظر می رسد به کارگیری روش مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت به نحو قابل توجهی اثربخشی درمان را در بهبودی و پیشگیری از بازگشت مواد افیونی افزایش می دهد.