بررسی رابطه بین مهارت‌های ارتباطی و سبک‌های حل تعارض مدیران با توانمندی کارکنان

چکیدهمقدمه: هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین مهارت‌های ارتباطی و سبک‌های حل تعارض مدیران با توانمندی کارکنان یکی از سازمان‌های استان خوزستان می‌باشد. روش: بدین منظور 132 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. در این پژوهش سه پرسشنامه به کار برده شد که عبارتند از پرسشنامه‌های سبک‌های حل ‌تعارض (راهیم، 1979)، توانمندسازی دیگران (استایمتز و تاد، 1986) و مهارت‌های ارتباطی (بارتون،1990). نتایج: تحلیل‌های الگویابی معادلات ساختاری، برازندگی الگو را با داده‌ها، مورد حمایت قرار دادند. شاخص‌های برازندگی این مدل عبارتند از: cmin 9/41، rmsea 08/0، gfi 92/0، agfi 87/0، ifi 93/0، cfi 92/0، nfi 87/0، tli 9/0 به دست آمده است. ضریب مسیر مهارت‌های ارتباطی به توانمندسازی (61/0= b، 001/0 p < ) و ضریب مسیر سبک‌های مثبت حل تعارض به توانمندسازی (53/0= b، 001/0 p < ) مثبت و معنی‌دار می‌باشد. همچنین ضریب مسیر سبک‌های منفی حل تعارض به توانمندسازی، منفی و معنی‌دار می‌باشد (73/0-= b، 001/0 p < ). نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان نتیجه گرفت؛ روش‌هایی که مدیران برای حل تعارض و برقراری ارتباط با کارکنان اجرا می‌کنند در توانمند کردن کارکنان نقش مهمی را ایفا می‌کند.