نقش واسطه‌ای ادراک طردشدگی در محیط کار در رابطه بین مبادله رهبر-عضو با رفتارهای انحرافی و بهزیستی روان‌شناختی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه‌ای ادراک طردشدگی در محیط کار در رابطه بین مبادله رهبر-عضو با رفتارهای انحرافی و بهزیستی روا‌‌ن‌شناختی بود. روش: نمونه این پژوهش شامل 294 نفر از کارکنان یک شرکت صنعتی بود که به روش تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. از این تعداد 84% مرد بودند و میانگین سن آنها نیز 35 سال بود. شرکت‌کنندگان در پژوهش پرسشنامه‌های مبادله رهبر-عضو (گراین و یوهل-بین، 1995)، ادراک طردشدگی در محیط کار (هیتلان و نویل، 2009)، رفتارهای انحرافی در محیط کار (بنت و رابینسون، 2000) و بهزیستی روان‌شناختی (ریف، 1994) را تکمیل نمودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (sem) و با استفاده از نرم‌افزارهایspss ویراست 18 و amos ویراست 18 انجام گرفت. جهت آزمون اثرهای واسطه‌ای در الگوی پیشنهادی از روش بوت استراپ استفاده شد. نتایج: یافته‌ها حاکی از برازش خوب الگوی پیشنهادی با داده‌ها بودند. نتایج همچنین نشان دادند که روابط مطلوب میان رهبر و کارکنانش موجب کاهش ادراک طردشدگی در محیط کار می‌شود که این خود کاهش رفتارهای انحرافی در محیط کار و افزایش سطح بهزیستی ‌روان‌شناختی افراد را به دنبال دارد. نتیجه‌گیری: تلاش مدیران و سرپرستان برای برقراری تعاملات مطلوب با کارکنان می‌تواند منجر به افزایش سطح سلامت روان و بهزیستی روان‌شناختی و کاهش ادراک طردشدگی و رفتارهای انحرافی در آنان ‌شود.