تحول شناخت و استدلال نوجوانان دختر و پسر راهنمایی در رفتارهای جامعه‌یار و مساعدت به دیگران

مقدمه: این پژوهش با هدف بررس تحول شناخت و استدلال نوجوانان دختر و پسر راهنمایی در رفتارهای جامعه یار و مساعدت به دیگران در شهر اصفهان به مرحله اجرا درآمد. روش: جامعه آماری پژوهش را دانش‌آموزان دختر و پسر مدارس راهنمایی شش ناحیه شهر اصفهان تشکیل داده‌اند که از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 120 دختر و 120 پسر (در مجموعه 240 نفر) برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل معمای جشن تولد آیزنبرگ، لنون و رات (1983) برای سنجش استدلال شناختی رفتار جامعه یار و مقیاس رفتار مساعدت به دیگران هورنای و کولیج (2004) بوده است. داده‌های حاصله با استفاده از z گلاس و آزمون t گروههای مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته‌ها حاکی از آن بود که بین سطوح استدلال شناختی رفتار جامعه یار (شامل جهت‌گیری نیاز به دیگران، جهت‌گیری تایید، جهت‌گیری همدلانه و جهت‌گیری ارزشهای درونی) در بین دختران و پسران سه گروه سنی 12، 13 و 14 سال تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0p < )، امّا مقایسه سنی (نه بر مبنای جنسیت) در سطوح استدلال شناختی رفتار جامعه‌یار حاکی از آن بود که گروه سنی 14 سال کمتر از گروه سنی 12 و 13 سال در سطح جهت‌گیری تایید هستند، امّا در سطح جهت‌گیری همدلانه بالاتر هستند. در مساعدت به دیگران نیز شواهد نشان داد که دختران هر سه گروه سنی 12، 13 و 14 ساله در سه حوزه نوعدوستی، نیاز به رابطه و خود خوارسازی به طور معناداری (05/0p < ) دارای میانگین بالاتری هستند. نتیجه گیری: شواهد حاصل از این پژوهش نشان می دهد که رفتارهای جامعه یار دانش-آموزان دختر و پسر ایرانی از شخصیت آنها آنها تاثیر زیادی می‌پذیرد