رابطه شفقت به‌خود و خوش‌بینی در دانش‌آموزان: نقش واسطه‌ای سازگاری اجتماعی

مقدمه: در همۀ جوامع شیوه رفتار کودکان و نوجوانان از دغدغه‌های اساسی نظام تعلیم و تربیت و خانواده‌ها است و سازگاری‌ اجتماعی مهم‌ترین جنبه رشد اجتماعی هر فرد است که در ارتباط با افراد مختلف و همچنین موفقیت شغلی و تحصیلی افراد اثرگذار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه شفقت به‌خود و خوش‌بینی در دانش‌آموزان، نقش واسطه‌ای سازگاری اجتماعی انجام شد.روش: پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت کاربردی و طرح پژوهش، همبستگی بود. جامعه‌آماری پژوهش، شامل تمامی دانش‌آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان اسلامشهر در سال تحصیلی 1401-1400 بود که با توجه به فرمول کوکران 378 نفر به صورت نمونه‌گیری در دسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شفقت به‌خود نف (2003)، خوش‌بینی گترسوم (1982) و پرسشنامه سازگاری ‌اجتماعی بل (1961) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و روش تحلیل ‌مسیر در معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که شفقت به‌خود، خوش‌بینی و سازگاری‌ اجتماعی دارای همبستگی مثبت معنادار هستند (0/01>p). همچنین سازگاری ‌اجتماعی در رابطه بین شفقت به‌خود و خوش‌بینی دارای نقش واسطه‌ای بود. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های پژوهش از طریق طراحی برنامه‌های مبتنی بر بهبود خوش‌بینی و شفقت به‌خود می‌توان سازگاری‌ اجتماعی را ارتقاء داد.

the relationship between self-compassion and optimism in students: the mediating role of social adjustment

introduction: in all societies, the behavior of children and adolescents is one of the main concerns of the education system and families and social adjustment is the most important aspect of social development that is related to different people as well as career and academic success. this study aimed to investigate the relationship between self-compassion and optimism in students: the mediating role of social adjustment.method: the present study was correlated in terms of the applied nature and design of the present study. the statistical population of the present study included all-female high school students in the city of islamshahr in the academic year 2021-2022, according to cochran’s formula, 378 people were selected by available sampling to participate in the study. data were collected using the self-compassion questionnaire (2003), gettersum optimism (1982), and the bell social adjustment questionnaire (1961). pearson correlation coefficient and path analysis method in structural equations were used to analyze the data.results: the results showed that self-compassion, optimism, and social adjustment have a significant positive correlation (p<0.01). the social adjustment also mediated the relationship between self-compassion and optimism.conclusion: based on the research findings, social adjustment can be improved by designing programs based on improving optimism and self-compassion.