اثربخشی برنامه آموزش کفایت اجتماعی بر بهبود رفتارهای جامعه پسند تیزهوشان کم پیشرفت

مقدمه: رفتارهای جامعه پسند، اعمال هدفمندی هستند که به منظور رفاه دیگران انجام شده و بدون توجه به انگیزه فرد، تعریف می شوند؛ فلذا این پژوهش با هدف طراحی برنامه آموزشی کفایت اجتماعی بر بهبود رفتارهای جامعه پسند دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت انجام شده است.روش: روش گردآوری داده ها، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت دوره متوسطه دوم در سال 9998 بود. ازبین کل جامعه، تعداد ‎28 دانش آموز تیزهوش کم پیشرفت بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش(14 نفر) و کنترل(14 نفر)  به طور تصادفی جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش طی ده جلسه متوالی برنامه مداخله ای کفایت اجتماعی را دریافت کردند. از پرسشنامه شخصیت جامعه پسند  psb(صفاری نیا و همکاران،1390) برای گردآوری داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیره و اندازه گیری های مکرر نشان داد که برنامه مداخله ای کفایت اجتماعی بطور معناداری(05/0= α) موجب افزایش رفتارهای جامعه پسند گروه آزمایش شد. نتیجه گیری: باتوجه به یافته های حاصل، برنامه مداخله ای کفایت اجتماعی، می تواند به عنوان یک راهبرد آموزشی اثربخش برای بهبود رفتارهای جامعه پسند دانش آموزان تیزهوش کم پیشرفت، به کار برده شود.

The effectiveness of the social competence intervention program on prosocial- behaviors of gifted students with low-achieving

Introduction: prosocial behaviors are purposeful actions that are defined for the wellbeing of others, regardless of one’s motivation, So this study aimed to design a social competence intervention program on the social behavior of gifted students.Method: The present study is quasiexperimental with pretestposttest design and followup with a control group. The statistical population includes all gifted lowachieving students in 2019. From the whole population, 28 students were randomly selected and randomly assigned to two experimental (14) and control (14) groups. Then, the experimental group was trained in 10 consecutive sessions of the social adequacy intervention program. To comply with the research ethics after the end of the research, a training program was implemented for the control group. A communitybased personality questionnaire (saffarinia,2012) was used to collect data.Results: The results of multivariate analysis of covariance and repeated measurements showed that the social competence intervention program significantly (α = 0.05) increased the prosocial behavior of the experimental group.Conclusion: Based on the findings, the social competence intervention program can be used as an effective educational strategy to improve the prosocial behaviors of lowachieving gifted students.