اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تحمل پریشانی و حل مسئله اجتماعی نوجوانانِ بزهکار

مقدمه: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر تحمل پریشانی و حل مسئله اجتماعی نوجوانانِ بزهکار انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه‌تجربی از نوع طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. جامعه آماری، نوجوانان پسر بزهکارِ مقیم در کانون اصلاح و تربیت شهر اهواز بود که از این بین به روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه قرار گرفتند و به مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و فرم کوتاه سیاهه حل مسئله اجتماعی (دیزوریلا و همکاران، 2004) پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل برای گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای به اجرا گذاشته شد. در پایان مداخلات درمانی و 2 ماه بعد، هر دو گروه‌ مجدداً با پرسشنامه‌های پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل بر افزایش تحمل پریشانی (p<0/01) و توانایی حل مسئله اجتماعی سازنده(p<0/05 )و کاهش توانایی حل مسئله اجتماعی غیرسازنده(p<0/01 ) نوجوانانِ بزهکار موثر بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش اثربخشی کاربست آموزش گروهی تحلیل رفتار متقابل را بر بهبود تحمل پریشانی و حل مسئله اجتماعی نوجوانان بزهکار تائید کرد.

Effectiveness of Group Training of Transactional Analysis (TA) on Distress Tolerance and Social Problem Solving of Delinquent Adolescents

Introduction: The purpose of this study was to examine the effectiveness of group training of transactional analysis on distress tolerance and social problem solvingof delinquent adolescents. Methods: The study was quasiexperimental with a pretestposttest and control group and followup period. The statistical population consisted of delinquent male adolescents who were resident in Ahwaz’s correction and rehabilitation center. Participants included 30 people who were selected by purposeful sampling method. They were randomly assigned to experimental and control groups and respond to the Distress Tolerance Scale (Simons & Gaher, 2005) and the Social Problem Solving Inventory Short Form (D’Zurilla et al., 2002). The experimental group received 10 90minute sessions of transactional analysis sessions. After therapeutic interventions and two months later, both groups were evaluated with the research questionnaires. Data were analyzed using analysis of variance with repeated measures. Results: The results showed that group training of transactional analysis has a significant effect on increased distress tolerance (p< 0.01) and constructive social problem solving (p< 0.05) and reduced unconstructive social problem solving (p< 0.01) of delinquent adolescents. Conclusion: The findings suggested the effectiveness of group training of transactional analysis on increased distress tolerance and improved social problemsolving in delinquent adolescents.