افکار خودکشی در دانش آموزان پسر: نقش خودپنداره، عزت نفس و سلامت اجتماعی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش خودپنداره، عزت نفس و سلامت اجتماعی در پیش بینی افکار خودکشی دانش آموزان پسر انجام شد.روش: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پسر متوسطه شهر اردبیل در سال 1397-1396 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای 354 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزارهای خودپنداره (منداگلیو و پی ریست، 1995)، عزت نفس (کوپراسمیت، 1967)، سلامت اجتماعی (کییز و شپیرو، 2004) و افکار خودکشی (بک، 1991) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری تحلیلی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودپنداره (0.49-r=)، عزت نفس (0.57-r=) و سلامت اجتماعی (0.59-r=) با افکار خودکشی در دانش آموزان پسر رابطه معنا داری وجود دارد (p<0/05). همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که خودپنداره 0.16-، عزت نفس 0.24- و سلامت اجتماعی 0.29- افکار خودکشی دانش آموزان را پیش‬بینی می‬کنند (p<0/05). نتیجه گیری: افکار خودکشی دانش آموزان پسر توسط متغیرهای خودپنداره، عزت نفس و سلامت اجتماعی قابل پیش بینی است، بنابراین پیشنهاد می‌شود که روانشناسان و مشاوران جهت کاهش افکار خودکشی دانش آموزان، نقش خودپنداره، عزت نفس و سلامت اجتماعی را مورد توجه قرار دهند.