بررسی مدل علی خردمندی: تبیین اثر شخصیت و خودکارآمدی مقابله

هدف: هدف این پژوهش تبیین خردمندی بر اساس عوامل شخصیتی با واسطه گری خودکارآمدی مقابله است. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری است و جامعه آماری کلیه دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که تعداد 400 دانشجوی کارشناسی (261 زن، 139 مرد) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس خودسنجی خردمندی (ویستر، 2003)، فرم کوتاه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ، 1999) و خودکارآمدی مقابله (چسنی و همکاران، 2006) را تکمیل نمودند. یافته ها: نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که از بین ابعاد شخصیتی، برون گرایی و توافق پذیری به ترتیب به طور مستقیم (0.16= β، 0.22= β و0.001=p)، همچنین برون گرایی همراه با گشودگی به تجربه، وظیفه گرایی، روان نژندگرایی و به ترتیب به صورت غیر مستقیم (0.11= β، 0.04= β، 0.14 = β ، 0.25- = β و 0.001=p) با واسطه گری خودکارآمدی مقابله قادر به پیش بینی خردمندی شدند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود با توجه به این که عوامل شخصیتی دارای ثبات نسبی هستند و خودکارآمدی مقابله قابل آموزش است؛ با تاکید بر آموزش خودکارآمدی مقابله و بستر سازی محیط و طراحی بسته های آموزشی طوری برنامه ریزی شود که افراد با ویژگی های شخصیتی گوناگون بتوانند با تقویت خودکارآمدی مقابله در مسیرشکوفایی خردمندی گام بردارند.