تدوین الگوی رضایت از زندگی براساس ویژگیهای شخصیتی و حل مسئله اجتماعی با میانجیگری بی تابی روانی در افراد متاهل

مقدمه: این پژوهش با هدف مدل یابی رضایت از زندگی، ویژگیهای شخصیتی، سبکهای حل مسئله و بی تابی روانی در افراد متاهل انجام شد. روش: جامعه آماری شامل همه افراد متاهل مراجعه کننده به سرای محله در شهر تهران در سال 97- 1396 بود که 480 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت از زندگی، بی تابی روانی، آزمون شخصیتی برژه و پرسشنامه تجدید نظر شده حل مسئله اجتماعی استفاده شد. برای تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل مسیر توسط برنامه ایموس اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرها بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که متغیر بی تابی روانی ارتباط بین سبک های حل مسئله با رضایت از زندگی را به صورت کامل و ارتباط بین پیوند جویی و رضایت از زندگی را به صورت جزئی میانجی گری می کند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، سطوح رضایت از زندگی یک پدیده ثانویه نیست که محصول تجارب مثبت زندگی یا ویژگی های شخصی باشد و باید با دید تعاملی و همه جانبه به آن نگریست.