مقایسه گذشت، پرخاشگری و بهزیستی اجتماعی در افراد سالم، مبتلایان به هراس اجتماعی و خودشیفتگی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه گذشت، پرخاشگری و بهزیستی اجتماعی در افراد سالم، مبتلایان به هراس اجتماعی و خودشیفتگی انجام شد. روش: پژوهش از نوع علّی- مقایسه ای و نمونه آن متشکل از 90 نفر (30 فرد مبتلا به هراس اجتماعی، 30 فرد خودشیفته و 30 فرد سالم) بود که با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هراس اجتماعی کانِر و همکاران (2000)، پرسشنامه شخصیت خودشیفته (40-npi) راسکین و تری (1998)، پرسشنامه گذشت صفاری نیا و مفاخری (1390)، مقیاس پرخاشگری اهواز (1379) و مقیاس بهزیستی اجتماعی کیز (1998) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که افراد سالم در مقایسه با افراد خودشیفته و مبتلا به هراس اجتماعی، گذشت و بهزیستی اجتماعی بالاتری دارند؛ اما از لحاظ پرخاشگری بین افراد سالم با افراد خودشیفته تفاوت معنی داری وجود ندارد در حالی که افراد سالم نسبت به افراد مبتلا به هراس اجتماعی، پرخاشگری کمتری را تجربه می کنند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، برای افزایش گذشت و بهزیستی اجتماعی و کاهش پرخاشگری در افراد خودشیفته و مبتلا به هراس اجتماعی، برگزاری کارگاههای آموزشی توصیه می شود.