مطالعه عشق از منظر روان‌شناسی، جامعه شناسی، فلسفه و زبان شناسی؛ ارائه یک نظریه ترکیبی

مفهوم عشق را از زوایای گوناگونی تعریف کرده‌اند و به واکاوی آن در بسیاری از رشته‌های علمی ازجمله فلسفه، روان‌شناسی، جامعه شناسی و زبان شناسی توجه شده به‌گونه‌ای که تعریف‌های متنوع و پرشماری از این مفهوم شده است. عشق به‌مثابه احساس، به‌رغم ویژگی های جسمی آن، فرد را به دیگرانی که موضوع این احساس هستند مرتبط می کند و ازاین‌رو بعدی اجتماعی فرهنگی دارد. مفهوم عشق و تجربه ی عاشقی کاملاً تحت تاثیر گفتمان حاکم بر جامعه و وضعیت اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی هر دوران خاصی است. عشق اگرچه در نگاه اول فردی ترین عاطفه و احساسات می نماید اما کاملاً متاثر از شرایط جامعه است. توجه به عشق از منظر عاملیت فرد نیز اهمیت بسیاری دارد. با توجه به تعامل بین فرد و ساخت، ظرفیت افراد برای عاشق شدن به مثابه یک ویژگی اجتماعی شکل می گیرد. هدف اصلی مقاله ی حاضر، بررسی عشق از منظر جامعه شناسی و علوم انسانی است. نویسندگان مقاله با بررسی متون موجود و بهره گیری از روش تحقیق اسنادی به صورت پیش‌زمینه لازم برای سنجش تجربی و میدانی موضوع، تحلیل اجتماعی، زبان شناختی، روان‌شناختی و فلسفی عشق را واکاویده اند. در تحلیل اجتماعی عشق، از دیدگاه های افرادی مانند ترنر، گود، گیدنز، باومن و ایلوز استفاده‌شده و در حوزه زبان شناسی و نشانه شناسی، به دیدگاه رولان بارت و رابرت استرنبرگ برای تدقیق دلالت‌های مفهومی عشق توجه شده است. نگاه فلاسفه و روان شناسان به عشق در بخش پایانی مقاله بررسی‌شده است.