پیش بینی گرایش به آرایش براساس طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان و دختران شهر اصفهان

مقدمه: هدف پژوهش، پیش بینی گرایش به آرایش، براساس طرحواره های ناسازگار اولیه، در زنان و دختران شهر اصفهان است. روش: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش، شامل تمام دختران و زنان اصفهان هستند که تعداد 120 نفر به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم کوتاه پرسش نامه طرحواره (یانگ، 2005) و گرایش به آرایش (اکبری و همکاران، 1394) است. یافته ها: داده های پژوهش توسط ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد، از بین حوزه های مختلف طرحواره ها، فقط حوزه بریدگی و طرد، با گرایش به آرایش رابطه معنادار دارد و می تواند آن را پیش بینی کند (0.01>p).